Op zaterdag 24 November 1973 werd dit Amerikaanse marine vliegtuig van het type C-47 (ook wel "Dakota" genoemd) geforceerd om te landen op het zwarte strand van Sólheimasandur in het zuiden van IJsland. De crew overleefde de landing en tot op de dag van vandaag ligt het vliegtuig hier.
On the Saturday of Nov 24, 1973 a United States Navy airplane (C-47 SkyTrain also known as “Dakota”) was forced to land on Sólheimasandur’s black sandy beach in the south of Iceland. The crew survived the landing and the airplane’s remains are still standing at the crash site.
On the Saturday of Nov 24, 1973 a United States Navy airplane (C-47 SkyTrain also known as “Dakota”) was forced to land on Sólheimasandur’s black sandy beach in the south of Iceland. The crew survived the landing and the airplane’s remains are still standing at the crash site.
Een uiterst bizarre plek om rond te lopen, maar eentje die hoog op het lijstje van "bezienswaardigheden die we graag willen zien" stond. Gewapend met een uitgeschreven uitleg en de coördinaten gingen we op pad en hadden we het wrak al snel in ons vizier. En wij niet alleen. Het is een toeristische attractie geworden waar bezoekers die een 4x4 hebben gehuurd graag naartoe trekken.
Mensen die niet zo'n te gekke auto hebben gehuurd moeten helaas een kilometer of 4 door het zwarte zand lopen. En liet het nou net die dag ontzettend hard waaien en maar een paar graden boven nul zijn.
En ja, ook dan is het 'alles voor de kunst' en trek ik mijn jurkje aan om 'de foto' te maken :) Het bleek een heuse uitdaging om het juiste moment (lees, het moment zónder toeristen) te vinden om hem te maken. Wanneer er een auto vertrok, was de volgende alweer aangekomen. Maar de aanhouder wint en na geduldig een rijstwafeltje eten in de auto, even opwarmen voor de kou van de shoot die komen zou, was er een moment precies lang genoeg om de foto te maken.
Eentje die ik van te voren graag wilde maken, maar nog niet helemaal uitgedokterd had. Het is een verhaal geworden over vertrek. Doorgaan. Wegrennen of achter je laten?
Hieronder een kleine video van de edit achter dit beeld en een voor en na foto.
A bizarre place to be walking in, but one that was high on our list of 'things we really want to see'. With a written explanation and the coordinates we went for it and it didn't took us long to figure out that we were on the right tracks when suddenly the wreck appeared. And we weren't alone. It has become a tourist attraction where people who rented a four wheel drive loved to go to. People that didn't rent such an amazing car unfortunately have to walk for about 4 kilometers through the black sand. And especially the day we were that, that had to be an awful walk. It was super windy and it was only a couple degrees above zero.
But even in these conditions the mantra 'everything for the art' counts and so I got dressed in my red dress and went for it. It was a challenge to find the right timing to create, cause every time a car left, another one arrived. But patience is key and after patiently waiting in the car, eating a little something and getting a little warm before the cold shoot that was about to happen there was moment long enough to take the shot.
This was an image that I really wanted to create, but hadn't quite figured out what the end-result had to be. It turned out to be a story about departing. Pushing through. Continuing. Running away, or leaving behind?
Below you find a little video of the edit and a before and after photo.
Mensen die niet zo'n te gekke auto hebben gehuurd moeten helaas een kilometer of 4 door het zwarte zand lopen. En liet het nou net die dag ontzettend hard waaien en maar een paar graden boven nul zijn.
En ja, ook dan is het 'alles voor de kunst' en trek ik mijn jurkje aan om 'de foto' te maken :) Het bleek een heuse uitdaging om het juiste moment (lees, het moment zónder toeristen) te vinden om hem te maken. Wanneer er een auto vertrok, was de volgende alweer aangekomen. Maar de aanhouder wint en na geduldig een rijstwafeltje eten in de auto, even opwarmen voor de kou van de shoot die komen zou, was er een moment precies lang genoeg om de foto te maken.
Eentje die ik van te voren graag wilde maken, maar nog niet helemaal uitgedokterd had. Het is een verhaal geworden over vertrek. Doorgaan. Wegrennen of achter je laten?
Hieronder een kleine video van de edit achter dit beeld en een voor en na foto.
A bizarre place to be walking in, but one that was high on our list of 'things we really want to see'. With a written explanation and the coordinates we went for it and it didn't took us long to figure out that we were on the right tracks when suddenly the wreck appeared. And we weren't alone. It has become a tourist attraction where people who rented a four wheel drive loved to go to. People that didn't rent such an amazing car unfortunately have to walk for about 4 kilometers through the black sand. And especially the day we were that, that had to be an awful walk. It was super windy and it was only a couple degrees above zero.
But even in these conditions the mantra 'everything for the art' counts and so I got dressed in my red dress and went for it. It was a challenge to find the right timing to create, cause every time a car left, another one arrived. But patience is key and after patiently waiting in the car, eating a little something and getting a little warm before the cold shoot that was about to happen there was moment long enough to take the shot.
This was an image that I really wanted to create, but hadn't quite figured out what the end-result had to be. It turned out to be a story about departing. Pushing through. Continuing. Running away, or leaving behind?
Below you find a little video of the edit and a before and after photo.
Music: Björk Unravel
RSS Feed