Ook investeren in een kunstwerk?

Klik op deze zin om een kijkje te nemen in mijn online kunstwinkel,
​waar ik onder andere deze werken aanbied in gelimiteerde oplage.
Die ik persoonlijk bij je thuis kom afleveren 

Het is vandaag internationale vrouwendag.
En ik heb altijd een beetje moeite met die dagen waarop iets aandacht ‘moet’ krijgen.
Moederdag, waarop je je moeder een cadeau, extra liefde of aandacht moet geven.
Complimentendag (de dag waarop ik ben geboren notabene!) waarop je iemand een complimentje geeft.
Er is zelfs een orgasmedag (hallo???!).

Ik ben namelijk nogal een eigenwijze drol die doet waar ze zin heeft, wanneer ze daar zin in heeft en niet omdat het op deze specifieke dag moet.
Maar vandaag voelde ik toch de drang om even iets te delen. Op deze zonnige lente dag, terwijl ze regen af gaven.
​Maart roert zijn staart he?

Er zijn periodes waarin alles voor de wind gaat. Fantastische projecten die opgevolgd worden door nog meesterlijke projecten. Positieve dingen die maar aan lijken te komen waaien. Alleen komt iets natuurlijk nooit aanwaaien. Men vergeet dat je daar gewoon zelf keihard voor moet knokken.

Natuurlijk is er een fractie geluk in het spel. Maar het gaat voornamelijk om kansen creëren, kansen zien en vooral kansen grijpen.
Dat is een heerlijk pad om te bewandelen! Maar wat als dat pad ineens niet meer zo goed voelt? Wat als je even niet meer weet op welk pad je loopt, of welke kant je uit wilt gaan? Wat als je het gewoon eventjes niet meer weet?
Dat is toch helemaal ok?
Je mag het toch ook even kwijt zijn?

Maar dat voelt niet zo. Het voelt alsof het alleen maar goed mag gaan. Je alleen maar successen mag delen. Het voelt alsof het altijd, 100% fantastisch moet zijn. En laten we eerlijk zijn, dat is het nooit. Nee, ook niet bij jou. Ook niet bij Beyonce en ook niet bij de koningin. We hebben allemaal momenten dat we het even niet meer weten. En ik wilde alleen maar even zeggen, dat het ok is als je het even niet meer weet. Neem die tijd om uit te vinden wat je wilt doen. Neem die tijd om te kijken welke kant je op wilt gaan. Want zoals mijn moeder altijd tegen me heeft gezegd: “Kind, er is geen beslissing in je leven waar je niet op terug kunt komen. Behalve het krijgen van een kind.”

Dus ook al vond je vorig jaar dat je de meest fantastische job op de wereld had en het mooiste huis.
Is het heus ok als je dit jaar zou willen verhuizen en zou willen kappen met die baan.
Waar je dan naartoe gaat?
Dat bepaal je lekker zelf!
En weet je het nog niet?
Dan neem je de tijd om dat uit te zoeken.
Want dat mag!
Ik vind het namelijk een doodeng idee, dat je nu al zou weten hoe de komende tien jaar eruit zou gaan zien.
Ik ga voor avontuur.
Nieuwe belevenissen.
En de onzekerheid die daarbij komt kijken?
​Die vreet ik er bij op.

Mogen we het nog wel moeilijk hebben?

Want als ik de insta perfect plaatjes en kapot vele quotes van ‘positiviteitsgoeroes’ in stories moet geloven doen we het als mens niet goed als we niet de zonnige kant van iedere situatie kunnen zien.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Mogen we het nog lastig vinden?

Want ik krijg het gevoel dat er geen ruimte is voor de strubbelingen, de tegenslagen, we de zoektocht niet mogen ervaren simpelweg omdat anderen ‘er’ al zijn. En ben je ‘er’ niet, dan moet je als ondernemer echt wel aan de coach om er te komen en waar de fuck is ‘er’ dan en waarom moeten we ambiëren om veel te verdienen en duizenden volgers te hebben en waarom is het dus nooit goed genoeg. Moet er altijd meer en beter en groter en verder. En kampen kuddes met mensen daardoor met gevoelens van minderwaardering, niet goed genoeg en perfectionisme.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Mogen we de donkere krochten van onze ziel wel voelen, laat staan, delen?
​
Want o wee als iemand denkt dat je het wel eens moeilijk hebt, wat ben je dan nog voor een halfbakken mens.
“Iedereen doet het zo goed en heeft het voor elkaar en ik niet, dus ik zal het wel niet goed doen.”
Fuck.
Dat.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Nieuwsgierig geworden naar de mogelijkheden om een werk van mij aan je muur te hangen?
Ik kom de kunstwerken graag persoonlijk bij je afleveren, bekijk hier alle beschikbare werken:

​Lieke Anna's Online Kunstwinkel

V.l.n.r.; Lieke Anna, Odile Aarts, Sandra Koning, Karen Raedts-Knape, Willem Meuter, Wytske van Urk, Sarah de Schrijver

It all started when I wanted to apply for college. All I had in my portfolio were images of my cats, chickens and the kids of the neighbors. I wanted to shake things up a bit, but I didn't want to bother anyone, so I decided to take some selfportraits.
I did not own a remote at that time, so all I had was the 10 second timer and off I went.

Asking someone to model for you felt like a way too great of a deal to me. Someone was investing their time and in return I of course wanted to give them some great images. The pressure of having to deliver content to someone else felt too big for me, so I continued to do selfportraits. 
After I got into college I got into contact with the online community of Flickr. A big pool of awesomely creative photographers that did things that I could only dream of. They definitely took selfportraiture to the next level. 
At that time the 365 projects were a big hit and I decided to join in on the commitment of photographing myself for a whole year. At least, that was the goal. I never made it past the one hundred mark. But the project did invite me to dive deeper into the conceptual part of photography. I didn't want to just create cool images, I really wanted to say something with them. Create a story. And so I experimented a lot in that stage. 
If you are interested to see how my art started, here's the link to my Flickr page (warning, it's very old and very ugly imagery ;) ) :
https://www.flickr.com/photos/lhaertjens/albums/72157622577256672

To me, selfportraiture is not about me being in the photo. It's just that I like to create by myself. I love to wander around and explore nature. I love to create without having the pressure of it having to turn out awesome (that's what I feel if someone's modelling for me). I love to experiment and try new things. And when doing selfportraits, you do not need anybody else. No excuses for you to not create!

Another reason why I adore selfportraiture is it clears my mind.
Creating for me, is a way of dealing with the struggles, emotions and tough things we encounter in life.
Creating is therapeutic.

If you want to give selfportraiture a go, a very handy tool is a remote control for your camera. That way you don't have to walk into the frame within however many seconds your camera grants you. Here are a few behind the scenes shots of where you can see me use that thang: