Het is halverwege juni 2020
Twintig minuten voordat ik naar mijn ochtend-afspraak moet, wanneer mama’s bloeddruk in rust
stand veel te hoog is. Ze belt de huisarts en tijdens dat gesprek gaat het helemaal mis. Haar spraak valt weg.
Haar mondhoek hangt. Ik neem de telefoon over, bel 112 en vanaf dan stappen we een donkere film in, die
snel en traag tegelijk gaat.

Een film met twee verhalen. Het verhaal van mama en haar, zo zal blijken, meerdere tijdbommen in haar hoofd,
​die van een zelfverzekerde en onafhankelijke vrouw, een rolstoel gebonden bewoner in een zorgcentrum maakte.
En het verhaal van mij en mijn broer.
Wij krijgen tijdens deze donkere periode te horen, dat mama's (en oma's) tijdbom mogelijk erfelijk is.

Wat zou je doen, wanneer je de boodschap krijgt, dat jouw hoofd mogelijk levensgevaarlijk kapot is?
Dat je mogelijk een tijdbom in je hoofd hebt, die ieder moment kan barsten?
Over dit verhaal, deze reis, dit afschuwelijke, onzekere en ethische dilemma, maak ik de documentaire: Hoofd. Stuk.
Instinctief ben ik begonnen mezelf te filmen, hiervan zie je stukjes terug in deze teaser.

Het is een lange reis. Deze film.
Een pittige reis.
En het is een giga leertraject wat ik mag afleggen.

Zo'n belangrijk en impactvol project waar ik met veel liefde al maanden aan werk, onder liefdevolle en daadkrachtige begeleiding van mijn mentor Susanne Opstal. Zonder haar had ik het nooit op deze manier kunnen doen, het maken van deze film.
En door haar weet ik nu zeker dat het een film wordt die de kijker gaat raken en waar ik met trots aan werk, die ik straks met een film crew tot leven mag brengen en die ik met liefde zal delen en naar zal kijken!

Ook investeren in een kunstwerk?

Klik op deze zin om een kijkje te nemen in mijn online kunstwinkel,
​waar ik onder andere deze werken aanbied in gelimiteerde oplage.
Die ik persoonlijk bij je thuis kom afleveren 

Het is vandaag internationale vrouwendag.
En ik heb altijd een beetje moeite met die dagen waarop iets aandacht ‘moet’ krijgen.
Moederdag, waarop je je moeder een cadeau, extra liefde of aandacht moet geven.
Complimentendag (de dag waarop ik ben geboren notabene!) waarop je iemand een complimentje geeft.
Er is zelfs een orgasmedag (hallo???!).

Ik ben namelijk nogal een eigenwijze drol die doet waar ze zin heeft, wanneer ze daar zin in heeft en niet omdat het op deze specifieke dag moet.
Maar vandaag voelde ik toch de drang om even iets te delen. Op deze zonnige lente dag, terwijl ze regen af gaven.
​Maart roert zijn staart he?

Er zijn periodes waarin alles voor de wind gaat. Fantastische projecten die opgevolgd worden door nog meesterlijke projecten. Positieve dingen die maar aan lijken te komen waaien. Alleen komt iets natuurlijk nooit aanwaaien. Men vergeet dat je daar gewoon zelf keihard voor moet knokken.

Natuurlijk is er een fractie geluk in het spel. Maar het gaat voornamelijk om kansen creëren, kansen zien en vooral kansen grijpen.
Dat is een heerlijk pad om te bewandelen! Maar wat als dat pad ineens niet meer zo goed voelt? Wat als je even niet meer weet op welk pad je loopt, of welke kant je uit wilt gaan? Wat als je het gewoon eventjes niet meer weet?
Dat is toch helemaal ok?
Je mag het toch ook even kwijt zijn?

Maar dat voelt niet zo. Het voelt alsof het alleen maar goed mag gaan. Je alleen maar successen mag delen. Het voelt alsof het altijd, 100% fantastisch moet zijn. En laten we eerlijk zijn, dat is het nooit. Nee, ook niet bij jou. Ook niet bij Beyonce en ook niet bij de koningin. We hebben allemaal momenten dat we het even niet meer weten. En ik wilde alleen maar even zeggen, dat het ok is als je het even niet meer weet. Neem die tijd om uit te vinden wat je wilt doen. Neem die tijd om te kijken welke kant je op wilt gaan. Want zoals mijn moeder altijd tegen me heeft gezegd: “Kind, er is geen beslissing in je leven waar je niet op terug kunt komen. Behalve het krijgen van een kind.”

Dus ook al vond je vorig jaar dat je de meest fantastische job op de wereld had en het mooiste huis.
Is het heus ok als je dit jaar zou willen verhuizen en zou willen kappen met die baan.
Waar je dan naartoe gaat?
Dat bepaal je lekker zelf!
En weet je het nog niet?
Dan neem je de tijd om dat uit te zoeken.
Want dat mag!
Ik vind het namelijk een doodeng idee, dat je nu al zou weten hoe de komende tien jaar eruit zou gaan zien.
Ik ga voor avontuur.
Nieuwe belevenissen.
En de onzekerheid die daarbij komt kijken?
​Die vreet ik er bij op.

Mogen we het nog wel moeilijk hebben?

Want als ik de insta perfect plaatjes en kapot vele quotes van ‘positiviteitsgoeroes’ in stories moet geloven doen we het als mens niet goed als we niet de zonnige kant van iedere situatie kunnen zien.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Mogen we het nog lastig vinden?

Want ik krijg het gevoel dat er geen ruimte is voor de strubbelingen, de tegenslagen, we de zoektocht niet mogen ervaren simpelweg omdat anderen ‘er’ al zijn. En ben je ‘er’ niet, dan moet je als ondernemer echt wel aan de coach om er te komen en waar de fuck is ‘er’ dan en waarom moeten we ambiëren om veel te verdienen en duizenden volgers te hebben en waarom is het dus nooit goed genoeg. Moet er altijd meer en beter en groter en verder. En kampen kuddes met mensen daardoor met gevoelens van minderwaardering, niet goed genoeg en perfectionisme.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Mogen we de donkere krochten van onze ziel wel voelen, laat staan, delen?
​
Want o wee als iemand denkt dat je het wel eens moeilijk hebt, wat ben je dan nog voor een halfbakken mens.
“Iedereen doet het zo goed en heeft het voor elkaar en ik niet, dus ik zal het wel niet goed doen.”
Fuck.
Dat.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Nieuwsgierig geworden naar de mogelijkheden om een werk van mij aan je muur te hangen?
Ik kom de kunstwerken graag persoonlijk bij je afleveren, bekijk hier alle beschikbare werken:

​Lieke Anna's Online Kunstwinkel

V.l.n.r.; Lieke Anna, Odile Aarts, Sandra Koning, Karen Raedts-Knape, Willem Meuter, Wytske van Urk, Sarah de Schrijver